Ποτέ δεν θα μπορέσει να με αγαπήσει.
Είμαι τ’ αγκάθι και εκείνη το ρόδο,
στα φύλλα ανάμεσα, ένα ψεγάδι.
Μα αυτή είναι η ζωή μου και έτσι θα συνεχίσει.
Ποτέ δεν θα μπορέσει να μ’ αντικρύσει.
Εκείνη πάντα θα κοιτά τον ήλιο.
Μα δεν μπορώ να τον μισήσω.
Μ’ αυτόν αρχίζει η ζωή της.
Όμως πάντα θα παραμεινω τ’ αγκάθι
που θα προσέχει το ρόδο.
Ντελικάτο και εύθραυστο.
Και εκείνη ας μην το ξέρει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Πείτε μου την γνώμη σας...