Ανταριασμένες σιωπές

Τις μέρες σε κοιτώ μες τα μάτια

μήπως καταφέρω να μοιραστώ μαζί σου τα μυστικά μου.

 Σιωπηλά. Ούτε ψίθυρος να ακουστεί.

Τις νύχτες κρουστές σκέψεις αγκαλιάζουν σφιχτά το μυαλό μου,

γεμίζουν το κεφάλι μου ασφυκτικά.

Πόσο γλυκός ο ήχος της σιωπής. Μα και πόσο πικρός.

Και πώς να σου πω ότι είμαι εδώ για σένα

χωρίς να είμαι σίγουρη ότι δεν θα στραφείς αλλού για το ίδιο;

Πώς να σου πω πως σε ονειρεύομαι

χωρίς να ξέρω αν εσύ θα έχεις εφιάλτες μ’ αυτό;

Πώς να σου πω πως είμαι δική σου

 χωρίς να ξέρω αν θες να τ’ ακούσεις;

Πώς να σου πω το σ΄ αγαπώ

αν δεν ξέρω ότι έχει νόημα για σένα;

         Η συμμετοχή μου στη δράση "Τίτλος σπουδής" του λογοτεχνικού ιστότοπου tovivlio.net: https://tovivlio.net/Ανταριασμένες-σιωπές-3/